In 1954 had het Comité tot Oprichting Gedenkteken Rotterdam zich omgevormd tot de Stichting Herrijzend Rotterdam. Naast het realiseren van verzetsmonumenten wilde de stichting ook de algehele stadsverfraaiing bevorderen door nieuwe kunstwerken te initiëren. Zonder ‘geperfectioneerde promotechnieken’ wist dit gezelschap van vertegenwoordigers uit de burgerij, het bedrijfsleven en het stadsbestuur opnieuw ‘veel geld van kapitaalkrachtige kant’ te verwerven. Op die wijze verkreeg de stad ook dit beeld Il grande miracolo (Het grote wonder) van de Italiaanse beeldhouwer Marino Marini op Rotterdam-Zuid – het beeld wordt in Rotterdam doorgaans ‘de vallende ruiter’ genoemd. Op 12 maart 1945 schoten Duitse soldaten aan de Pleinweg twintig Nederlanders dood (en op het Hofplein nog eens twintig). Het was een vergeldingsactie na een aanslag op twee leden van de Duitse geheime dienst. Kunstkenners in het stichtingsbestuur, onder wie Freek Brevet en Coert Ebbinge Wubben, hadden zich hard gemaakt voor Marini, die zojuist een overzichtstentoonstelling had gekregen in Museum Boijmans. De kunstenaar maakte een geabstraheerd ruiterstandbeeld, waarin angst en ontzetting tot uitdrukking werden gebracht. Maar de initiatiefnemers, georganiseerd in het Comité Oprichting Pleinweg Gedenkteken, schrokken van het ontwerp. Dit keer wist het stichtingsbestuur zijn leden en financiers echter de overtuigen en kon Il grande miracolo op 3 mei 1958 worden onthuld. Na een aantal keer herplaatst te zijn, kreeg het beeld in 1988 een setting van witte betonnen zetstukken om het niet te laten wegzinken in zijn omgeving, ontworpen door architect Maarten Struijs. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
Marino Marini (Pistoia, 1901 – Viareggio, 1980) was één van de bekendste Italiaanse beeldhouwers van de moderne tijd. Hij begon zijn studie in 1917 aan de Accademia di Belle Arti in Florence. Alhoewel hij ook schilderde en tekende, was beeldhouwen toch zijn voornaamste kunstuiting. In 1935 won hij de Quadriennale di Roma en in 1936 verhuisde Marini naar Zwitserland, waar hij in Zürich en Basel de beeldhouwers Alberto Giacometti, Germaine Richier en Fritz Wotruba veelvuldig trof. Zijn deelname aan een expositie in New York in 1950 leidde tot ontmoetingen met kunstenaars als Hans Arp, Max Beckmann, Alexander Calder, Lyonel Feininger en Jacques Lipchitz. Hij bezocht in Europa de beeldhouwer Henry Moore in Londen en stelde werken tentoon in Hamburg en München. Hij werd uitgenodigd voor de Documenta I in 1955 en III in 1964 in Kassel. Marino Marini werd geïnspireerd door de archaïsche periode in Griekenland en door de vormgeving van de Etruskische kunst. De motieven vrouwelijk naakt, portretbustes en ruiters te paard zijn de centrale thema’s van Marini’s werk. Zijn werk werd in de loop der jaren steeds abstracter. Zijn werken bevinden zich in alle grote musea en beeldenparken, alsmede in vele steden in de openbare ruimte in de gehele wereld.
Diverse betrokkenen, waaronder de Wijkraad Oud en Nieuw Charlois, St. Herrijzend Rotterdam, Nationale Monumenten Commissie
Eigenaar
Gemeente Rotterdam
Onderdeel van
Over het kunstwerk
In 1954 had het Comité tot Oprichting Gedenkteken Rotterdam zich omgevormd tot de Stichting Herrijzend Rotterdam. Naast het realiseren van verzetsmonumenten wilde de stichting ook de algehele stadsverfraaiing bevorderen door nieuwe kunstwerken te initiëren. Zonder ‘geperfectioneerde promotechnieken’ wist dit gezelschap van vertegenwoordigers uit de burgerij, het bedrijfsleven en het stadsbestuur opnieuw ‘veel geld van kapitaalkrachtige kant’ te verwerven. Op die wijze verkreeg de stad ook dit beeld Il grande miracolo (Het grote wonder) van de Italiaanse beeldhouwer Marino Marini op Rotterdam-Zuid – het beeld wordt in Rotterdam doorgaans ‘de vallende ruiter’ genoemd. Op 12 maart 1945 schoten Duitse soldaten aan de Pleinweg twintig Nederlanders dood (en op het Hofplein nog eens twintig). Het was een vergeldingsactie na een aanslag op twee leden van de Duitse geheime dienst. Kunstkenners in het stichtingsbestuur, onder wie Freek Brevet en Coert Ebbinge Wubben, hadden zich hard gemaakt voor Marini, die zojuist een overzichtstentoonstelling had gekregen in Museum Boijmans. De kunstenaar maakte een geabstraheerd ruiterstandbeeld, waarin angst en ontzetting tot uitdrukking werden gebracht. Maar de initiatiefnemers, georganiseerd in het Comité Oprichting Pleinweg Gedenkteken, schrokken van het ontwerp. Dit keer wist het stichtingsbestuur zijn leden en financiers echter de overtuigen en kon Il grande miracolo op 3 mei 1958 worden onthuld. Na een aantal keer herplaatst te zijn, kreeg het beeld in 1988 een setting van witte betonnen zetstukken om het niet te laten wegzinken in zijn omgeving, ontworpen door architect Maarten Struijs. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
Marino Marini (Pistoia, 1901 – Viareggio, 1980) was één van de bekendste Italiaanse beeldhouwers van de moderne tijd. Hij begon zijn studie in 1917 aan de Accademia di Belle Arti in Florence. Alhoewel hij ook schilderde en tekende, was beeldhouwen toch zijn voornaamste kunstuiting. In 1935 won hij de Quadriennale di Roma en in 1936 verhuisde Marini naar Zwitserland, waar hij in Zürich en Basel de beeldhouwers Alberto Giacometti, Germaine Richier en Fritz Wotruba veelvuldig trof. Zijn deelname aan een expositie in New York in 1950 leidde tot ontmoetingen met kunstenaars als Hans Arp, Max Beckmann, Alexander Calder, Lyonel Feininger en Jacques Lipchitz. Hij bezocht in Europa de beeldhouwer Henry Moore in Londen en stelde werken tentoon in Hamburg en München. Hij werd uitgenodigd voor de Documenta I in 1955 en III in 1964 in Kassel. Marino Marini werd geïnspireerd door de archaïsche periode in Griekenland en door de vormgeving van de Etruskische kunst. De motieven vrouwelijk naakt, portretbustes en ruiters te paard zijn de centrale thema’s van Marini’s werk. Zijn werk werd in de loop der jaren steeds abstracter. Zijn werken bevinden zich in alle grote musea en beeldenparken, alsmede in vele steden in de openbare ruimte in de gehele wereld.
