In 1976 woonde Claes Oldenburg tijdelijk in Deventer en raakte hij onder de indruk van de vele boogbruggen in Nederland. Hij kwam vaak in Rotterdam voor een mogelijke opdracht voor een object aan de Coolsingel, maar zijn projectvoorstel voor een enorme schroef op het Churchillplein bleek niet haalbaar. Toen Oldenburg in 1977 hoorde van een project voor de bouw van een nieuwe Willemsbrug, raakte hij zeer gedreven om één van zijn fantasieën in Rotterdam te verwezenlijken: een brug in de vorm van een gebogen schroef. In 1978 kreeg Oldenburg, toen woonachtig in New York, bezoek van directeur Wim Beeren van Museum Boijmans Van Beuningen. Toen ontstond het idee om een project rond de schroefbrug op te zetten. Er werd afgesproken dat Oldenburg voor het museum zou gaan werken aan een project dat een maquette van de brug, een ets en een sculptuur als eindresultaat zou hebben. Het ontwerp voor een dubbele schroefboogbrug over de Maas was niet uitvoerbaar. Het schroefboogproject voltooide Oldenburg in New York. In oktober 1982 kwam een kolossale schroefboog, vervaardigd in drie afzonderlijke delen, per schip aan in Rotterdam, tezamen met zeventien werktekeningen, een maquette, drie etsen en diverse foto’s en documentatie die onderdeel uitmaakten van het project. De expositie voor publiek vond plaats in de zomer van 1983. De Screwarch bestaat uit een gebogen, aluminium schroef. Dus niet recht, zoals men zou verwachten, maar gebogen, alsof het materiaal slap is en onder zijn eigen gewicht doorhangt. Toch blijft het object herkenbaar. Screwarch werd in de Museumtuin geplaatst, omdat de aanwezigheid van water het oorspronkelijke idee van de brug meer tot zijn recht doet komen. Vanwege de verbouwing van Museum Boijmans van Beuningen en de museumtuin is het kunstwerk in depot geplaatst. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
Claes Oldenburg (Stockholm, 1929 – New York, 2022) ontwikkelde zich tot één van de belangrijkste kunstenaars van de Popart in de jaren 1960. Hij is opgegroeid in de Verenigde Staten, waar hij zijn kunstopleiding volgde. Oldenburg maakte collages en assemblages naar voorbeeld van gebruiksvoorwerpen, die hij op straat vond. In 1961 opende hij The Store, een soort tentoonstelling waarin hij eten en kleding van beschilderd gips te koop aanbood. Hij maakte ook enorme soft sculptures. Vanaf 1965 maakte hij uitvergrotingen van alledaagse objecten, die hij van een monumentale grootheid voorzag. Sinds 1976 werkte hij samen met de Nederlands/Amerikaanse kunstenaar Coosje van Bruggen, waarmee hij een jaar later trouwde. Samen maakten zij meer dan veertig werken voor de openbare ruimte van vele grote steden wereldwijd.
In 1976 woonde Claes Oldenburg tijdelijk in Deventer en raakte hij onder de indruk van de vele boogbruggen in Nederland. Hij kwam vaak in Rotterdam voor een mogelijke opdracht voor een object aan de Coolsingel, maar zijn projectvoorstel voor een enorme schroef op het Churchillplein bleek niet haalbaar. Toen Oldenburg in 1977 hoorde van een project voor de bouw van een nieuwe Willemsbrug, raakte hij zeer gedreven om één van zijn fantasieën in Rotterdam te verwezenlijken: een brug in de vorm van een gebogen schroef. In 1978 kreeg Oldenburg, toen woonachtig in New York, bezoek van directeur Wim Beeren van Museum Boijmans Van Beuningen. Toen ontstond het idee om een project rond de schroefbrug op te zetten. Er werd afgesproken dat Oldenburg voor het museum zou gaan werken aan een project dat een maquette van de brug, een ets en een sculptuur als eindresultaat zou hebben. Het ontwerp voor een dubbele schroefboogbrug over de Maas was niet uitvoerbaar. Het schroefboogproject voltooide Oldenburg in New York. In oktober 1982 kwam een kolossale schroefboog, vervaardigd in drie afzonderlijke delen, per schip aan in Rotterdam, tezamen met zeventien werktekeningen, een maquette, drie etsen en diverse foto’s en documentatie die onderdeel uitmaakten van het project. De expositie voor publiek vond plaats in de zomer van 1983. De Screwarch bestaat uit een gebogen, aluminium schroef. Dus niet recht, zoals men zou verwachten, maar gebogen, alsof het materiaal slap is en onder zijn eigen gewicht doorhangt. Toch blijft het object herkenbaar. Screwarch werd in de Museumtuin geplaatst, omdat de aanwezigheid van water het oorspronkelijke idee van de brug meer tot zijn recht doet komen. Vanwege de verbouwing van Museum Boijmans van Beuningen en de museumtuin is het kunstwerk in depot geplaatst. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
Claes Oldenburg (Stockholm, 1929 – New York, 2022) ontwikkelde zich tot één van de belangrijkste kunstenaars van de Popart in de jaren 1960. Hij is opgegroeid in de Verenigde Staten, waar hij zijn kunstopleiding volgde. Oldenburg maakte collages en assemblages naar voorbeeld van gebruiksvoorwerpen, die hij op straat vond. In 1961 opende hij The Store, een soort tentoonstelling waarin hij eten en kleding van beschilderd gips te koop aanbood. Hij maakte ook enorme soft sculptures. Vanaf 1965 maakte hij uitvergrotingen van alledaagse objecten, die hij van een monumentale grootheid voorzag. Sinds 1976 werkte hij samen met de Nederlands/Amerikaanse kunstenaar Coosje van Bruggen, waarmee hij een jaar later trouwde. Samen maakten zij meer dan veertig werken voor de openbare ruimte van vele grote steden wereldwijd.
