Vanaf 1970 exposeerde beeldhouwer en tekenaar Joel Shapiro (New York – VS, 1941) zijn eigen beeldhouwwerken, die aanvankelijk minimalistisch en later post-minimalistisch aandoen, maar veel intuïtiever en expressiever zijn dan het meeste minimalisme. In zijn gehele oeuvre verricht Shapiro consequent beeldhouwkunstig onderzoek naar ruimte, volume, oppervlak en openheid versus geslotenheid. Hij gaf aan zijn sculpturen een expressieve kracht mee. Geleidelijk ontwikkelde Shapiro’s werk zich van uiterste abstractie naar vormen waarin menselijke figuren zichtbaar werden.