Op de hoek van de Schiedamse Vest en de Westblaak opende in 1958 de Nederlandse Overzeebank haar nieuwe vestiging in Rotterdam; het betrof een bijbank van het hoofdkantoor in Amsterdam. Deze bank was voortgekomen uit de Nederlandsche Bank voor Zuid-Afrika en was politiek neutraal, dat wil zeggen niet pro-Brits en niet pro-Afrikaans. Het bedrijf had een Zuid-Afrikaanse oriëntatie en richtte zich op de groothandel, zoals in havensteden als Rotterdam. De opdrachtgever en architect Jan Hendriks vroegen Luigi de Lerma de gevel te decoreren. Deze in Nederland woonachtige Italiaanse ondernemer en keramist had al indruk gemaakt op een aantal tentoonstellingen in Rotterdam, bijvoorbeeld tijdens de ‘E55’. Het ontwerp voor zijn gevelplastiek was geïnspireerd op een lange traditie van Nederlandse ankerversieringen, maar maakte ook gebruik van tekens uit het runenschrift. Het ornament is opgebouwd uit verschillende runentekens die verwijzen naar aarde, water, zon en de levensboom. Het onderste teken stelt de aarde voor en de gebogen lijn daarboven het teken voor water: samen symboliseren zij de overzeese handel. In de cirkel stellen de golflijnen de Rotte voor en de twee verticale lijnen en de brede horizontale lijn verbeelden de afdamming van de Rotte. De cirkel is het zinnebeeld van de zon en de bron van het leven. De levensboom omvat het centrale teken en verbindt dit met het bovenste teken, het teken voor man, symbool voor de menselijke kracht, verlicht door het alziend oog van God.
Luigi de Lerma (Reggio, Italië, 1907 – Utrecht, 1965) studeerde majolicatechniek aan het vermaarde Istituto della Ceramica in Faenza en werkte daarna als decorateur bij pottenbakkerijen. In 1928 kreeg hij opdracht om de verwaarloosde keramische industrie op het destijds Italiaanse eiland Rhodos te revitaliseren als mededirecteur, waar hij met een Nederlandse jonkvrouwe trouwde. In 1935 vestigden zij zich in Groenekan, bij Utrecht, waar ze samen een keramisch oeuvre gingen maken. Ze werkten in opdracht in heel Nederland. Na haar overlijden in 1961 stopte hij met keramiek en ging schilderen. Hij bleef decoratieve monumentale kunst aan gebouwen maken, met ornamenten herinnerend aan Italiaanse volkskunst, veel zeilschepen, vissen, bloemranken.
Gestileerde metaalreliëf met runentekens aarde, zon, water en levensboom
Materialen
Gelakt smeedijzer
Afmetingen
5 x 13 m
Jaar
1958
Opdrachtgever
Nederlands Overzee Bank
Werving/selectie
Architect Jan Hendriks
Geldbron
Bouwbudget, betrof opdracht bij bouw
Eigenaar
Eigenaar vastgoed
Over het kunstwerk
Op de hoek van de Schiedamse Vest en de Westblaak opende in 1958 de Nederlandse Overzeebank haar nieuwe vestiging in Rotterdam; het betrof een bijbank van het hoofdkantoor in Amsterdam. Deze bank was voortgekomen uit de Nederlandsche Bank voor Zuid-Afrika en was politiek neutraal, dat wil zeggen niet pro-Brits en niet pro-Afrikaans. Het bedrijf had een Zuid-Afrikaanse oriëntatie en richtte zich op de groothandel, zoals in havensteden als Rotterdam. De opdrachtgever en architect Jan Hendriks vroegen Luigi de Lerma de gevel te decoreren. Deze in Nederland woonachtige Italiaanse ondernemer en keramist had al indruk gemaakt op een aantal tentoonstellingen in Rotterdam, bijvoorbeeld tijdens de ‘E55’. Het ontwerp voor zijn gevelplastiek was geïnspireerd op een lange traditie van Nederlandse ankerversieringen, maar maakte ook gebruik van tekens uit het runenschrift. Het ornament is opgebouwd uit verschillende runentekens die verwijzen naar aarde, water, zon en de levensboom. Het onderste teken stelt de aarde voor en de gebogen lijn daarboven het teken voor water: samen symboliseren zij de overzeese handel. In de cirkel stellen de golflijnen de Rotte voor en de twee verticale lijnen en de brede horizontale lijn verbeelden de afdamming van de Rotte. De cirkel is het zinnebeeld van de zon en de bron van het leven. De levensboom omvat het centrale teken en verbindt dit met het bovenste teken, het teken voor man, symbool voor de menselijke kracht, verlicht door het alziend oog van God.
Luigi de Lerma (Reggio, Italië, 1907 – Utrecht, 1965) studeerde majolicatechniek aan het vermaarde Istituto della Ceramica in Faenza en werkte daarna als decorateur bij pottenbakkerijen. In 1928 kreeg hij opdracht om de verwaarloosde keramische industrie op het destijds Italiaanse eiland Rhodos te revitaliseren als mededirecteur, waar hij met een Nederlandse jonkvrouwe trouwde. In 1935 vestigden zij zich in Groenekan, bij Utrecht, waar ze samen een keramisch oeuvre gingen maken. Ze werkten in opdracht in heel Nederland. Na haar overlijden in 1961 stopte hij met keramiek en ging schilderen. Hij bleef decoratieve monumentale kunst aan gebouwen maken, met ornamenten herinnerend aan Italiaanse volkskunst, veel zeilschepen, vissen, bloemranken.
