Tijdens het schrijven van het boek ‘Max Havelaar’ was schrijver Multatuli vaak in Rotterdam. Eduard Douwes Dekker (zoals Multatuli echt heette) verbleef dan voor langere tijd in Hotel Weimar. In het NRC Handelsblad schreef hij dat iedere belangstellende hem daar kon treffen om inzage te krijgen in ‘de zaak Havelaar’. De enige die hem daar kwam opzoeken was iemand die nog een hoop geld van hem tegoed had. In 1975 werd in de Mauritsstraat de boekwinkel W. Pieterse in Poëzie geopend. De W. stond voor Woutertje, uit Multatuli’s roman ‘Woutertje Pieterse’. Beeldend kunstenaar Mathieu Ficheroux ontwierp het logo en briefpapier voor de winkel. In het begin van de jaren 1970 wilden kunstenaars, waaronder Ficheroux, de scheiding tussen kunst en publiek verkleinen. Zij wilden aandacht voor de rol van kunst in het openbare leven en kunst voor een breed publiek. De Rotterdamse Kunststichting ging hierop gericht beleid voeren en startte met het project ‘townpainting’. Het portret van Multatuli met de tekst ‘Van de maan af gezien zijn we allen even groot’ gemaakt door Ficheroux, is hiervan een sprekend voorbeeld. Multatuli werd op 7 juni 1975 onder grote belangstelling schuin tegenover de poëziewinkel onthuld. Toen het pand in de Mauritsstraat in 1985 werd afgebroken, verhuisde de winkel naar de Van Oldebarneveltstraat. Het portret verhuisde mee. In 1998 werd besloten om het door weer en wind aangetaste werk geheel te vernieuwen. Toen het schilderij voor deze restauratie werd verwijderd ontstond er grote commotie. Zo’n beeld mocht niet zomaar worden weggehaald. De herplaatsing werd dan ook uitbundig gevierd met een groot buurtfeest.
Mathieu Ficheroux (Rotterdam, 1926 – Rotterdam, 2003) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1969 werd hij onderscheiden met de Rotterdamse Hendrik Chabotprijs. Erotiek en vervreemding vormden in de jaren zestig een thematische ondertoon in Ficheroux’ roze en bruine schilderijen, zijn kunststof objecten en zijn licht reliëfs (sleeping pieces). In de jaren zeventig verbeeldde hij de vergankelijkheid in lijsten en beschadigde schilderijen. Sinds de jaren tachtig concentreerde Ficheroux zich weer voornamelijk op het schilderen en tekenen.
Tijdens het schrijven van het boek ‘Max Havelaar’ was schrijver Multatuli vaak in Rotterdam. Eduard Douwes Dekker (zoals Multatuli echt heette) verbleef dan voor langere tijd in Hotel Weimar. In het NRC Handelsblad schreef hij dat iedere belangstellende hem daar kon treffen om inzage te krijgen in ‘de zaak Havelaar’. De enige die hem daar kwam opzoeken was iemand die nog een hoop geld van hem tegoed had. In 1975 werd in de Mauritsstraat de boekwinkel W. Pieterse in Poëzie geopend. De W. stond voor Woutertje, uit Multatuli’s roman ‘Woutertje Pieterse’. Beeldend kunstenaar Mathieu Ficheroux ontwierp het logo en briefpapier voor de winkel. In het begin van de jaren 1970 wilden kunstenaars, waaronder Ficheroux, de scheiding tussen kunst en publiek verkleinen. Zij wilden aandacht voor de rol van kunst in het openbare leven en kunst voor een breed publiek. De Rotterdamse Kunststichting ging hierop gericht beleid voeren en startte met het project ‘townpainting’. Het portret van Multatuli met de tekst ‘Van de maan af gezien zijn we allen even groot’ gemaakt door Ficheroux, is hiervan een sprekend voorbeeld. Multatuli werd op 7 juni 1975 onder grote belangstelling schuin tegenover de poëziewinkel onthuld. Toen het pand in de Mauritsstraat in 1985 werd afgebroken, verhuisde de winkel naar de Van Oldebarneveltstraat. Het portret verhuisde mee. In 1998 werd besloten om het door weer en wind aangetaste werk geheel te vernieuwen. Toen het schilderij voor deze restauratie werd verwijderd ontstond er grote commotie. Zo’n beeld mocht niet zomaar worden weggehaald. De herplaatsing werd dan ook uitbundig gevierd met een groot buurtfeest.
Mathieu Ficheroux (Rotterdam, 1926 – Rotterdam, 2003) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1969 werd hij onderscheiden met de Rotterdamse Hendrik Chabotprijs. Erotiek en vervreemding vormden in de jaren zestig een thematische ondertoon in Ficheroux’ roze en bruine schilderijen, zijn kunststof objecten en zijn licht reliëfs (sleeping pieces). In de jaren zeventig verbeeldde hij de vergankelijkheid in lijsten en beschadigde schilderijen. Sinds de jaren tachtig concentreerde Ficheroux zich weer voornamelijk op het schilderen en tekenen.
