Charlotte van Pallandt (Arnhem, 1898 – Noordwijk, 1997) was een bereisde kunstenaar, die in het Interbellum veel van Europa zag. Samen met bijvoorbeeld Mari Andriesse en Kees Verwey behoort ze tot de klassieke Nederlandse kunstenaars van de vorige eeuw. Bekend zijn haar portretten van Juliana en haar beeld van Wilhelmina. Als barones kon Van Pallandt dichtbij de hoogste kringen komen. Invloeden van het constructivisme en kubisme zijn te vinden in haar werk, maar vooral ontwikkelde ze al vroeg een expressionistische stijl waar ze in is blijven werken, ook toen andere ‘ismes’ elkaar opvolgden. Door zich te blijven concentreren op die ene stijl is ze geen vernieuwer, wel een virtuoos. Haar werk draait om lijnen, vormen, om licht en donker, en om het uitdrukken van een houding en karakter – combinaties van figuratieve en abstracte expressie. “Het treffen van een karakter is misschien wel de essentie van haar kunstenaarschap”, zegt Van Embden in een van de vele publicaties over Van Pallandt (‘Wilhelmina Monumentaal’, 1987).
