Dit werk van Louis van Roode aan de westelijke gevel van het voormalige Stationspostkantoor is onder andere bijzonder vanwege de uitwerking van een ideaal dat met name in de jaren ’50 van de vorige eeuw heftig beleden werd, namelijk de integratie van kunst en architectuur. Oorspronkelijk hadden de architecten Evert en Herman Kraaijvanger een blinde wand in gedachten, die bekleed zou moeten worden met kunststeenplaten met een mozaïekversiering. Voor de uitvoering werd, in overleg met de PTT Dienst voor Esthetische Vormgeving, gekozen voor kunstenaar Louis van Roode; een man die zich na de Tweede Wereldoorlog een solide reputatie had verworven als monumentaal kunstenaar. De gedachte van de blinde muur werd al spoedig verlaten, want het trappenhuis achter deze gevel kon best wat ramen en licht gebruiken. Uiteindelijk kwam Van Roode met het idee om met de ramen de ruimte in te gaan, waardoor ze als architectonisch beeldend element zouden gaan werken. De Kraaijvanger architecten waren enthousiast en Van Roode kreeg de vrije hand om zijn idee uit te werken. Drie jaar, van 1955 tot 1958, werkte Van Roode aan deze opdracht. Het resultaat toont op de wand twee abstracte, krullende brede banen in groen en roze sierbeton, waar een bruine lijndecoratie overheen loopt. De tweeëntwintig glas-in-beton ramen zijn verschillend van formaat en vorm, en ondersteunen de decoratie. Het Stationspostkantoor werd in 1999 aangewezen als gemeentelijk monument en is in 2019 een Rijksmonument geworden. Sinds de opening op 22 september 1959 heeft het veertien verdiepingen tellende gebouw gefunctioneerd als expeditieknooppunt van PTT Post. Na een periode van leegstand werd in 2009 het gebouw, inclusief het kunstwerk, volledig gerenoveerd tot kantoorpand met de naam Central Post.
De Rotterdamse kunstenaar Louis van Roode (Delft, 1914 – Rotterdam, 1964) werkte tijdens de Wederopbouwperiode veel in opdracht voor de nieuwe architectuur. Hij vervaardigde vele muurschilderingen en mozaïeken, die de moderne bouwkunst sierden, maar die ook een eigen verhaal vertelden over natuur, cultuur, de mens en de kosmos. Grote werken van zijn hand zijn bewaard gebleven in Rotterdam, maar ook in Vlissingen, Eindhoven en Den Haag. Hij is met recht één van de grootste wandkunstenaars van zijn tijd te noemen.
Dit werk van Louis van Roode aan de westelijke gevel van het voormalige Stationspostkantoor is onder andere bijzonder vanwege de uitwerking van een ideaal dat met name in de jaren ’50 van de vorige eeuw heftig beleden werd, namelijk de integratie van kunst en architectuur. Oorspronkelijk hadden de architecten Evert en Herman Kraaijvanger een blinde wand in gedachten, die bekleed zou moeten worden met kunststeenplaten met een mozaïekversiering. Voor de uitvoering werd, in overleg met de PTT Dienst voor Esthetische Vormgeving, gekozen voor kunstenaar Louis van Roode; een man die zich na de Tweede Wereldoorlog een solide reputatie had verworven als monumentaal kunstenaar. De gedachte van de blinde muur werd al spoedig verlaten, want het trappenhuis achter deze gevel kon best wat ramen en licht gebruiken. Uiteindelijk kwam Van Roode met het idee om met de ramen de ruimte in te gaan, waardoor ze als architectonisch beeldend element zouden gaan werken. De Kraaijvanger architecten waren enthousiast en Van Roode kreeg de vrije hand om zijn idee uit te werken. Drie jaar, van 1955 tot 1958, werkte Van Roode aan deze opdracht. Het resultaat toont op de wand twee abstracte, krullende brede banen in groen en roze sierbeton, waar een bruine lijndecoratie overheen loopt. De tweeëntwintig glas-in-beton ramen zijn verschillend van formaat en vorm, en ondersteunen de decoratie. Het Stationspostkantoor werd in 1999 aangewezen als gemeentelijk monument en is in 2019 een Rijksmonument geworden. Sinds de opening op 22 september 1959 heeft het veertien verdiepingen tellende gebouw gefunctioneerd als expeditieknooppunt van PTT Post. Na een periode van leegstand werd in 2009 het gebouw, inclusief het kunstwerk, volledig gerenoveerd tot kantoorpand met de naam Central Post.
De Rotterdamse kunstenaar Louis van Roode (Delft, 1914 – Rotterdam, 1964) werkte tijdens de Wederopbouwperiode veel in opdracht voor de nieuwe architectuur. Hij vervaardigde vele muurschilderingen en mozaïeken, die de moderne bouwkunst sierden, maar die ook een eigen verhaal vertelden over natuur, cultuur, de mens en de kosmos. Grote werken van zijn hand zijn bewaard gebleven in Rotterdam, maar ook in Vlissingen, Eindhoven en Den Haag. Hij is met recht één van de grootste wandkunstenaars van zijn tijd te noemen.
