Vaak fungeerde kunst als beeldmerk van een bedrijfspand, als een logo, zoals het Twentsch Ros op de daklijst van dit gebouw. Dit bankgebouw werd ontworpen door de Rotterdamse architect Ad van der Steur en beeldhouwer Cor van Kralingen maakte het figuratieve beeld. Om de decoratieve werking te verhogen, heeft de kunstenaar er symbolen van de zeehandel aan toegevoegd, zoals een baal en een vis onder het paard. Daaronder op de gevel prijkt het devies van het naoorlogse Rotterdam, ‘Sterker door Strijd’. Het ros vormde echter een vreemd contrast met het vierkante gebouw, maar het beeld werd door tijdgenoten wel aangemerkt als het eerste naoorlogse kunstwerk van allure. Het paard lijkt soms te zweven, zoals het op het dak geplaatst is. Het is niet alleen een symbool van handel, maar ook van vrijheid, durf, optimisme en hoop – vooral hoop op een goede toekomst. Het Twentsch Ros symboliseerde niet alleen de veerkracht van de Twentsche Bank na de oorlog, maar stond ook model voor de wederopbouw van Rotterdam. Op een poster ten behoeve van de publieksexcursie ‘Rotterdam 1953. Een nieuwe stad’ (1953), uitgegeven door het gemeentelijke Bureau Voorlichting & Publiciteit, torende het steigerende paard hoog uit boven de contouren van de herrijzende stad. In 2010 werd dit gebouw een Rijksmonument.
Cor van Kralingen (Rotterdam, 1908 – Mijnsheerenland, 1977) was beeldhouwer en illustrator. Voor de Varagids en uitgeverij Thieme maakte hij tussen 1935 en 1960 onder meer vele pentekeningen. Tijdens de wederopbouwperiode kon Van Kralingen reliëfs en gevelstenen ontwerpen in Rotterdam. Hij ontwierp het Twentsch Ros (1948) op het dak van de toenmalige Twentsche Bank aan de Blaak en de acht dierfiguren van de Hofpleinfontein (1955). Hij maakte ook een aantal oorlogsmonumenten, zoals Vallende man (1951) en Vrouw met duif (1965) bij de oorlogsgraven op Begraafplaats Crooswijk, en de Treurende vrouw (1958) aan de Goereesestraat in Charlois. Zijn stijl werd gekenmerkt als onveranderlijk figuratief. Hij hield van eenvoud en een klassiek georiënteerde schoonheid.
Vaak fungeerde kunst als beeldmerk van een bedrijfspand, als een logo, zoals het Twentsch Ros op de daklijst van dit gebouw. Dit bankgebouw werd ontworpen door de Rotterdamse architect Ad van der Steur en beeldhouwer Cor van Kralingen maakte het figuratieve beeld. Om de decoratieve werking te verhogen, heeft de kunstenaar er symbolen van de zeehandel aan toegevoegd, zoals een baal en een vis onder het paard. Daaronder op de gevel prijkt het devies van het naoorlogse Rotterdam, ‘Sterker door Strijd’. Het ros vormde echter een vreemd contrast met het vierkante gebouw, maar het beeld werd door tijdgenoten wel aangemerkt als het eerste naoorlogse kunstwerk van allure. Het paard lijkt soms te zweven, zoals het op het dak geplaatst is. Het is niet alleen een symbool van handel, maar ook van vrijheid, durf, optimisme en hoop – vooral hoop op een goede toekomst. Het Twentsch Ros symboliseerde niet alleen de veerkracht van de Twentsche Bank na de oorlog, maar stond ook model voor de wederopbouw van Rotterdam. Op een poster ten behoeve van de publieksexcursie ‘Rotterdam 1953. Een nieuwe stad’ (1953), uitgegeven door het gemeentelijke Bureau Voorlichting & Publiciteit, torende het steigerende paard hoog uit boven de contouren van de herrijzende stad. In 2010 werd dit gebouw een Rijksmonument.
Cor van Kralingen (Rotterdam, 1908 – Mijnsheerenland, 1977) was beeldhouwer en illustrator. Voor de Varagids en uitgeverij Thieme maakte hij tussen 1935 en 1960 onder meer vele pentekeningen. Tijdens de wederopbouwperiode kon Van Kralingen reliëfs en gevelstenen ontwerpen in Rotterdam. Hij ontwierp het Twentsch Ros (1948) op het dak van de toenmalige Twentsche Bank aan de Blaak en de acht dierfiguren van de Hofpleinfontein (1955). Hij maakte ook een aantal oorlogsmonumenten, zoals Vallende man (1951) en Vrouw met duif (1965) bij de oorlogsgraven op Begraafplaats Crooswijk, en de Treurende vrouw (1958) aan de Goereesestraat in Charlois. Zijn stijl werd gekenmerkt als onveranderlijk figuratief. Hij hield van eenvoud en een klassiek georiënteerde schoonheid.
