Standing Figure (1969) is een van de drie beelden van Willem de Kooning die de stad rijk is. Het werk vormt een eenheid met twee andere beelden: Seated Woman (1969) en Reclining Figure (1969). Eind jaren 1960 begon hij te experimenteren met boetseerklei. De Kooning zag het werken met klei als ruimtelijk schilderen. Hij liet zijn sculpturen, net als zijn schilderijen, in een spontane beweging ontstaan zonder schetsen of voorstudies. Hij kleide deze beelden met drie paar handschoenen over elkaar, omdat hij zijn eigen handen te klein vond. Boetseren vond hij geen wezenlijk andere activiteit dan schilderen; hij zag klei als dikke verf. De manier van werken is aan het afgietsel af te lezen. De ledematen van rolletjes klei, die aan de geknede romp zijn bevestigd, de komvormige indrukken van een duim, zelfs de uitvergrote vingerafdrukken, die zich in de bronzen huid aftekenen, zijn allemaal te relateren aan de menselijke hand. Het levendige donkere patina, waarmee het brons is afgewerkt, versterkt de reflecties op de welvingen van het beeld. Standing Figure en Reclining Figure zijn sinds 2005 in bruikleen van De Willem De Kooning Foundation. Voor die tijd stonden de werken in Boston. Seated Woman is eigendom van de stad. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam
De van origine Rotterdamse kunstenaar Willem de Kooning (Rotterdam, 1904 – Springs, New York, 1997) werd in de jaren vijftig in Amerika één van de beroemdste vertegenwoordigers van het dan nieuwe Abstract Expressionisme. Aanvankelijk maakte hij in die jaren grote abstracte schilderijen met expressieve verfgebaren. Eind jaren zestig begon hij sculpturen te maken. Hij maakte ongeveer 25 van deze grote bronzen vrouwfiguren, waarvan er drie in Rotterdam staan. Na zijn overlijden werd de Rotterdamse kunstacademie in 1998 hernoemd tot Willem de Kooning Academie.
Standing Figure (1969) is een van de drie beelden van Willem de Kooning die de stad rijk is. Het werk vormt een eenheid met twee andere beelden: Seated Woman (1969) en Reclining Figure (1969). Eind jaren 1960 begon hij te experimenteren met boetseerklei. De Kooning zag het werken met klei als ruimtelijk schilderen. Hij liet zijn sculpturen, net als zijn schilderijen, in een spontane beweging ontstaan zonder schetsen of voorstudies. Hij kleide deze beelden met drie paar handschoenen over elkaar, omdat hij zijn eigen handen te klein vond. Boetseren vond hij geen wezenlijk andere activiteit dan schilderen; hij zag klei als dikke verf. De manier van werken is aan het afgietsel af te lezen. De ledematen van rolletjes klei, die aan de geknede romp zijn bevestigd, de komvormige indrukken van een duim, zelfs de uitvergrote vingerafdrukken, die zich in de bronzen huid aftekenen, zijn allemaal te relateren aan de menselijke hand. Het levendige donkere patina, waarmee het brons is afgewerkt, versterkt de reflecties op de welvingen van het beeld. Standing Figure en Reclining Figure zijn sinds 2005 in bruikleen van De Willem De Kooning Foundation. Voor die tijd stonden de werken in Boston. Seated Woman is eigendom van de stad. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam
De van origine Rotterdamse kunstenaar Willem de Kooning (Rotterdam, 1904 – Springs, New York, 1997) werd in de jaren vijftig in Amerika één van de beroemdste vertegenwoordigers van het dan nieuwe Abstract Expressionisme. Aanvankelijk maakte hij in die jaren grote abstracte schilderijen met expressieve verfgebaren. Eind jaren zestig begon hij sculpturen te maken. Hij maakte ongeveer 25 van deze grote bronzen vrouwfiguren, waarvan er drie in Rotterdam staan. Na zijn overlijden werd de Rotterdamse kunstacademie in 1998 hernoemd tot Willem de Kooning Academie.
We gebruiken functionele cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Daarnaast gebruiken we cookies om de bezoekers van de website te analyseren.Alles toestaanAlleen functioneel
