Om schepen op weg naar de Maasvlakte te behoeden van rukwinden werd een bijna 2 kilometer lang ‘windscherm’ ontworpen door gemeentearchitect Maarten Struijs en beeldhouwer en landschapsarchitect Frans de Wit. Het windscherm werd gebouwd tussen 1983 en 1985 en was toen het grootste ter wereld. Het bestaat uit een lange reeks imposante, halfronde betonnen elementen van 25 meter hoog en het is 25% winddoorlatend. De kanaalwand ligt ter hoogte van de Calandbrug en zorgt ervoor dat scheepvaart kan plaatsvinden bij een windkracht hoger dan 5. Zonder bescherming dreigen de schepen tegen de brug of de kade te botsen. In 2016 is het Windscherm Calandkanaal opgenomen in de collectie van Sculpture International Rotterdam.
Architect Maarten Struijs (Vlaardingen, 1946) behaalde in de jaren zeventig zijn master in Architectuur aan de Academie van Bouwkunst in Rotterdam. In 1981 ging hij in dienst bij gemeente Rotterdam. Hij was meer dan vijfentwintig jaar gemeentearchitect en heeft in deze periode aan talloze ontwerpen van overheidsgebouwen, technische voorzieningen en infrastructuur gewerkt. Hij ontwierp onder meer de Hartelkering, het windscherm aan het Calandkanaal, de Rookgasreiniger, het hoofdkantoor van het Politiebureau en diverse metrostations, zoals Beurs, Tussenwater en Blijdorp. Bij het Centraal Station ontwierp hij het metrostation van de Randstadrail en de ondergrondse fietsenstalling.
Beeldhouwer en landschapsarchitect Frans de Wit (Leiden, 1942 – aldaar, 2004) studeerde van 1960 tot 1965 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en maakte deel uit van de zogenaamde Haagse School. Met rudimentaire beeldtaal formuleert hij een universeel verhaal van alle tijden en culturen, van mens en natuur. Zijn monumentale sculpturen – in Spaarnwoude en in Prins Alexander – zijn functioneel, beeldend en narratief.
Om schepen op weg naar de Maasvlakte te behoeden van rukwinden werd een bijna 2 kilometer lang ‘windscherm’ ontworpen door gemeentearchitect Maarten Struijs en beeldhouwer en landschapsarchitect Frans de Wit. Het windscherm werd gebouwd tussen 1983 en 1985 en was toen het grootste ter wereld. Het bestaat uit een lange reeks imposante, halfronde betonnen elementen van 25 meter hoog en het is 25% winddoorlatend. De kanaalwand ligt ter hoogte van de Calandbrug en zorgt ervoor dat scheepvaart kan plaatsvinden bij een windkracht hoger dan 5. Zonder bescherming dreigen de schepen tegen de brug of de kade te botsen. In 2016 is het Windscherm Calandkanaal opgenomen in de collectie van Sculpture International Rotterdam.
Architect Maarten Struijs (Vlaardingen, 1946) behaalde in de jaren zeventig zijn master in Architectuur aan de Academie van Bouwkunst in Rotterdam. In 1981 ging hij in dienst bij gemeente Rotterdam. Hij was meer dan vijfentwintig jaar gemeentearchitect en heeft in deze periode aan talloze ontwerpen van overheidsgebouwen, technische voorzieningen en infrastructuur gewerkt. Hij ontwierp onder meer de Hartelkering, het windscherm aan het Calandkanaal, de Rookgasreiniger, het hoofdkantoor van het Politiebureau en diverse metrostations, zoals Beurs, Tussenwater en Blijdorp. Bij het Centraal Station ontwierp hij het metrostation van de Randstadrail en de ondergrondse fietsenstalling.
Beeldhouwer en landschapsarchitect Frans de Wit (Leiden, 1942 – aldaar, 2004) studeerde van 1960 tot 1965 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en maakte deel uit van de zogenaamde Haagse School. Met rudimentaire beeldtaal formuleert hij een universeel verhaal van alle tijden en culturen, van mens en natuur. Zijn monumentale sculpturen – in Spaarnwoude en in Prins Alexander – zijn functioneel, beeldend en narratief.
Maarten Struijs, Frans de Wit -
Windscherm Calandkanaal (1985)
We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue to use this site we will assume that you are happy with it.OkNo