Van origine was Charles Jean François Karsten (Amsterdam, 1904 – aldaar, 1979) architect. Van 1922 tot 1925 volgde hij de ‘School voor Bouwkunde, versierende kunsten en kunstambachten’ in Haarlem, waar hij zijn latere compagnon Ben Merkelbach ontmoette. Karsten was lid van ‘De 8 en Opbouw’, de Ciamgroep en van de ‘Liga Nieuwe beelden’. Ook was hij medewerker van de Stichting Goed Wonen. Later, in de jaren 1950, werd hij beeldhouwer. Nadat hij in 1950 in Parijs bij Ossip Zadkine had gewerkt maakte hij bronzen, abstracte plastieken. Naast vrije plastieken in steen, brons en chamotte maakte hij ook vogeldrinkbakken en een zonnewijzer in kalksteen voor de Van Nelle fabriek. Nadien ontwikkelde hij zich verder tot omgevingskunstenaar pur sang. Hij hield zich bezig met het ontwerpen van geometrische ruimtes, met bestrating en muren ‘gebouwenplastieken’ makend. In Amsterdam, Assen en Delft is zijn beeldend-architectonische werk te vinden. Het zijn percentageregelingskunstwerken, die bedoeld zijn om bewoond te worden, aanschurkend tegen ontwerpen als van architecten Herman Hertzberger en Aldo van Eyck.
