Op 14 april 1971 onthulde wethouder Van der Ploeg deze uit antracietkleurige blokken opgebouwde sculptuur, vervaardigd door de Amsterdamse beeldhouwster Margot Zanstra. Dit vrijstaande kunstwerk lijkt een wankele constructie van kubussen en is geplaatst voor het gebouw Akragon: de sporttoren aan de Schiekade, die gebruikt wordt door David Lloyd en onderdeel is van het voormalige scholencomplex Technikon. De heer D. J. M. Dura bood namens de architect, aannemers en leveranciers het kunstwerk aan de gemeente aan, daarbij verklarend dat hij het één van de ‘duurste stukken beton’ vond, die hij ooit had laten gieten. Een officiële naam is aan de sculptuur niet gegeven, maar de spraakmakende gemeente doopte het al gauw ‘kassie-zes’, naar een eenvoudig dobbelspel. Zanstra werd in 1966 kunstenaar en deze sculptuur was haar eerste grote opdracht. Ze was als autodidact thuis bezig met het ontwerpen van kleiplastieken toen architect Huig Maaskant, ontwerper van dit enorme Technikon-scholencomplex, bij haar thuis kwam en zo onder de indruk raakte van het plastiek, dat hij haar een opdracht gaf. Dit was het begin van haar loopbaan als kunstenaar. Ze zou een taal van wiskundige vormen ontwikkelen met patronen, systemen en constructies van perspex. Deze ritme-essays worden wel vergeleken met De Stijl. (Bron: G.W.J. Nieuwenhuis – Verveen, Standbeelden, monumenten en sculpturen in Rotterdam, (Rotterdam, 1972), blz. 70).
Margot Zanstra (Laren, 1919 – Amsterdam, 2010) werd na een carrière als balletdanseres en choreografe bij het Het Nationale Ballet in 1966 beeldend kunstenaar. Zij heeft zich als autodidact in de beeldhouwkunst ontwikkeld en deed ervaring op bij beeldhouwer Piet Starreveld. Haar werk toont veel geometrische figuren, waarin ritme en balans belangrijke thema’s zijn. Zanstra was gehuwd met architect Piet Zanstra.
Op 14 april 1971 onthulde wethouder Van der Ploeg deze uit antracietkleurige blokken opgebouwde sculptuur, vervaardigd door de Amsterdamse beeldhouwster Margot Zanstra. Dit vrijstaande kunstwerk lijkt een wankele constructie van kubussen en is geplaatst voor het gebouw Akragon: de sporttoren aan de Schiekade, die gebruikt wordt door David Lloyd en onderdeel is van het voormalige scholencomplex Technikon. De heer D. J. M. Dura bood namens de architect, aannemers en leveranciers het kunstwerk aan de gemeente aan, daarbij verklarend dat hij het één van de ‘duurste stukken beton’ vond, die hij ooit had laten gieten. Een officiële naam is aan de sculptuur niet gegeven, maar de spraakmakende gemeente doopte het al gauw ‘kassie-zes’, naar een eenvoudig dobbelspel. Zanstra werd in 1966 kunstenaar en deze sculptuur was haar eerste grote opdracht. Ze was als autodidact thuis bezig met het ontwerpen van kleiplastieken toen architect Huig Maaskant, ontwerper van dit enorme Technikon-scholencomplex, bij haar thuis kwam en zo onder de indruk raakte van het plastiek, dat hij haar een opdracht gaf. Dit was het begin van haar loopbaan als kunstenaar. Ze zou een taal van wiskundige vormen ontwikkelen met patronen, systemen en constructies van perspex. Deze ritme-essays worden wel vergeleken met De Stijl. (Bron: G.W.J. Nieuwenhuis – Verveen, Standbeelden, monumenten en sculpturen in Rotterdam, (Rotterdam, 1972), blz. 70).
Margot Zanstra (Laren, 1919 – Amsterdam, 2010) werd na een carrière als balletdanseres en choreografe bij het Het Nationale Ballet in 1966 beeldend kunstenaar. Zij heeft zich als autodidact in de beeldhouwkunst ontwikkeld en deed ervaring op bij beeldhouwer Piet Starreveld. Haar werk toont veel geometrische figuren, waarin ritme en balans belangrijke thema’s zijn. Zanstra was gehuwd met architect Piet Zanstra.
We gebruiken functionele cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Daarnaast gebruiken we cookies om de bezoekers van de website te analyseren.Alles toestaanAlleen functioneel
