Kunstenaar Alex da Silva (45) is op 30 december 2019 overleden op Kaapverdië tijdens een wedstrijdje basketbal met vrienden. CBK Rotterdam wenst zijn familie en vrienden heel veel kracht bij het verwerken van dit grote verlies.
Alex vertrok in 1992 naar Nederland om biologie te gaan studeren, maar koos in Rotterdam voor de kunst. Hij studeerde aan de Willem de Kooning Academie, deed een masteropleiding aan de Minerva in Groningen en maakte deel uit van het legendarische kunstenaarscollectief Cucosa in de Hofbogen. Hier maakte hij grote, vaak wilde schilderijen, maar ook installaties, video en fotografie. In 2013 werd Alex geselecteerd als één van de kandidaten voor het maken van een slavernijmonument in Rotterdam. Raadslid Peggy Wijntuin had duizenden handtekeningen verzameld en toog met CBK Rotterdam aan het werk om haar droom te realiseren: een monument dat de slavernij herdacht in Rotterdam. Alex had nog weinig ervaring als beeldhouwer. Geen probleem – hij gelóófde in de onderneming. Bovendien was de competitie zwaar. Maar zijn ontwerp hakte er bij iedereen in. Zijn presentatie was formidabel, zijn ideeën fris en oprecht, zijn charme ongekend. Unaniem kozen vertegenwoordigers van de Surinaamse, Antilliaanse en Kaapverdische gemeenschap Alex da Silva als hún kandidaat.
Op een werf in IJsselmonde ging Alex aan het werk. Hij liet zijn ontwerp niet door een producent uitvoeren, maar hield alles in eigen hand. Hij had zijn vrienden uitgenodigd. Zij sjouwden met ijzer, deden het laswerk, liepen rond met snijbranders, probeerden van alles uit. Als een choreograaf gaf Alex aanwijzingen. Het beeld ontstond beetje-bij-beetje, stukje-bij-stukje… het was een race tegen de klok, want het beeld moest op 1 juli gereed zijn: de dag waarop de afschaffing van de slavernij wordt herdacht. Projectleider Marjolijn van der Meijden had slapeloze nachten, maar Alex wist iedereen gerust te stellen. Precies op tijd was zijn levenswerk af. Zijn slavernijmonument werd Clave: het lichaam dat slaaf is vertrekt, de ziel die vrij is blijft. De tekst was afkomstig uit een Kaapverdiaanse folksong. Die regels zullen we nooit meer vergeten.
Alex, je laat een leegte na, bij de Kaapverdiaanse gemeenschap, maar ook bij ons, CBK Rotterdam.
