In oktober 2011 is het nieuw ingerichte Kleinpolderplein geopend. In de waterplas onder de fly-overs van het plein staat een kunstwerk van Observatorium, genaamd Die bocht. Het bestaat uit twee loopbruggen, die beide in een sierlijke bocht reiken van niets naar nergens. Twee bruggen waar niemand bij kan en waarover niemand kan wandelen. Maar toch leggen de bruggen duidelijk een verbinding tussen oud en nieuw, oost en west, beneden en boven. Het werk is een vingerwijzing naar wat er in de toekomst met het Kleinpolderplein kan gebeuren, want naar verwachting gaat het tot ongeveer 2025 mee als verkeersplein. Observatorium, bestaande uit de kunstenaars Ruud Reutelingsperger, Geert van de Camp en André Dekker, hoopt dat het plein dan niet afgebroken wordt, maar dat er dan een park is ontstaan met uitzicht op de stad vanaf de fly-overs, die dan veranderd zijn in wandelpaden. De naam van het kunstwerk is ontleend aan een gedicht van Martin Bril, die ooit zo onder de indruk was van deze entree van Rotterdam, dat hij dat gevoel in de volgende dichtregels probeerde te vatten:
Die bocht
Rotterdam is een bocht
Meer in het bijzonder: deze bocht
Vanuit Den Haag en Amsterdam
Over de A20, afslag centrum
Op het Kleinpolderplein
De beste afslag van de wereld
Smal en slecht asfalt, onkruid, vangrails met roest
Een Duitse afslag, scherpe bocht
En in plaats van omlaag
Gaat ie omhoog, dat is het mooiste
Want omhoog, dan omlaag
(geldt alleen niet voor rivieren)
En dan ineens is daar die bocht
Die bocht die Rotterdam is
En in die bocht ligt de stad of beter
Gezegd: in die bocht is zij daar opeens
De stad
De skyline
Rotterdam
Wat een vrouw!
De bocht is kort
Maar na de bocht wordt het nog mooier
De weg
De weg, een bolderende weg, een weg
Omlaag
Rechts Blijdorp, links het Vroesenpark
Zo’n weg
Om hard te nemen richting het stoplicht
Aan het begin van de Stadhoudersweg
En het begin van Rotterdam
Uit: Martin Bril, Rotterdam, de stad in gedichten (Amsterdam, 2002)
