Van Centraal Station naar Overschie

Over de route

Pas na de oorlog werd duidelijk wat het betekende, dat het kleine Overschie in 1941 was geannexeerd door het grote Rotterdam. De stad kampte met woningnood en ook de nieuwe economie had ruimte nodig. Daarom werden er in rap tempo veel woningen, scholen en winkels gebouwd. Door de experimentele systeembouw werd Overschie een architectonische proeftuin. Er liep al een weg, maar het dorp werd definitief gespleten door de aanleg van de A13, omringd door groen. Flatgebouwen spiegelden zich er in het water, de werkende mens kon aangenaam vertoeven. Het werd een stedelijke wijk met rust en ruimte. Dusdanig dat toen de woningen eind vorige eeuw aftakelden, architecten protesteerden tegen sloop: ga renoveren. Want het oude dorp was weliswaar opgeslokt door de vooruitgang, maar intussen was Overschie een tijdmachine die ons terugbrengt naar de vooruitgangsidealen van de jaren vijftig. Deze kunst- en architectuurroute maakt ook duidelijk dat er destijds niet altijd duidelijke afspraken werden gemaakt over bijvoorbeeld het onderhoud. Veel werken zijn daarom getekend door de tijd. De wederopbouwperiode staat gelukkig volop in de belangstelling en daarmee ook de discussie wat behouden moet worden en hoe dat te realiseren is. Maar zonder aandacht gebeurt er niets.

Met meer dan duizend kunstwerken in de openbare ruimte heeft Rotterdam een wereldwijd unieke kunstcollectie, die 24 uur per dag toegankelijk is. Van al die kunstwerken staat slechts een kleine selectie op deze kaart en wie deze route dus loopt of fietst, passeert nog veel meer kunst. Op deze kaart wordt een selectie getoond van 30 kunstwerken en gebouwen uit de wederopbouwperiode van Rotterdam. De kaart is tot stand gekomen in samenwerking met Platform Wederopbouw Rotterdam.