Dit werk van beeldhouwer Umberto Mastroianni stond oorspronkelijk in de hal van het voormalige Centraal Station. Het is een geschenk van het Rotterdams gemeentebestuur aan de Nederlandse Spoorwegen ‘als blijvende herinnering aan de dankbaarheid van de gemeente en de burgerij over de totstandkoming van het nieuwe stationsgebouw’. Het werd op Opbouwdag, 2 mei 1957, tijdens de officiële opening van het nog lang niet voltooide Centraal Station door burgemeester Van Walsum aan de directie van de NS aangeboden. Het ontwerp van het toen nieuwe station was van Sybold van Ravesteyn, de ‘huisarchitect’ van de NS. Hij was nauw betrokken bij de keuze van het beeld voor in de hal van het station. De oorspronkelijke titel van het beeld was Gli Amanti, ofwel De minnaars. Maar in de preutse jaren vijftig vond men Afscheid meer op zijn plaats. Ter versterking van het beeldenterras aan de Westersingel in 2000-2001 heeft de NS het beeld voor langere tijd afgestaan, in afwachting van het huidige Centraal Station. Het beeld is opgebouwd uit twee geabstraheerde mensen, die samengesmolten zijn tot een compacte massa. Daardoor past het in het thema mensfiguur van het beeldenterras. Wie goed kijkt, herkent in het beeld benen, rompen, armen en hoofden. Aan de achterzijde van het beeld is als basisvorm een breedarmig kruis herkenbaar. Het wervelende figurenpaar weerspiegelt de dynamiek van het kubisme en het futurisme, (Italiaanse) kunststromingen aan het begin van de twintigste eeuw. In de jaren vijftig maakte Mastroianni mensbeelden, die op deze beide stromingen terug te voeren zijn. De diagonale vormen zijn doorgetrokken in de sokkel. Mastroianni werkte met een natuurlijk motief. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij klassieke bustes en portretten. Na de oorlog gaf hij natuurlijke onderwerpen weer, op een dusdanige wijze dat het resultaat in hoge mate abstract was. Een voorbeeld hiervan is de weergave van een wolk in 1949. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
De Italiaanse Umberto Mastroianni (Fontana Liri, 1910 – Marino, 1998) studeerde beeldhouwkunst en maakte beelden in brons en natuursteen, later in zijn carrière ook grafisch werk. Aanvankelijk maakte Mastroianni bustes en portretten in klassieke stijl. Nieuwe ideeën over beeldende kunst, die rond 1910 door de Italiaanse futuristen werden geïntroduceerd en afrekenden met oude tradities gingen op dat moment aan hem voorbij. Vanaf 1941 werd zijn werk meer en meer abstract, niet alleen zijn beeldtaal, maar ook zijn onderwerpen, zoals bijvoorbeeld een wolk. In de jaren vijftig kreeg hij internationale erkenning, zoals deelname aan de Biënnale van Venetië en exposities in de VS. Teruggrijpend op het vroege kubisme en het futurisme bleef het menselijke aspect van zijn figuren een hoofdrol spelen. In de jaren zestig werd het uiterlijk van zijn beelden grilliger en maakten de solide, plastische vormen plaats voor een meer opengewerkte structuur.
Twee gestileerde figuren in een dynamisch gecomponeerde massa met geometrische vlakken
Materialen
Brons
Afmetingen
111 x 126 x 146 cm
Jaar
1957
Opdrachtgever
Gemeente Rotterdam / NS Spoorwegen
Eigenaar
Gemeente Rotterdam / NS Spoorwegen
Onderdeel van
Over het kunstwerk
Dit werk van beeldhouwer Umberto Mastroianni stond oorspronkelijk in de hal van het voormalige Centraal Station. Het is een geschenk van het Rotterdams gemeentebestuur aan de Nederlandse Spoorwegen ‘als blijvende herinnering aan de dankbaarheid van de gemeente en de burgerij over de totstandkoming van het nieuwe stationsgebouw’. Het werd op Opbouwdag, 2 mei 1957, tijdens de officiële opening van het nog lang niet voltooide Centraal Station door burgemeester Van Walsum aan de directie van de NS aangeboden. Het ontwerp van het toen nieuwe station was van Sybold van Ravesteyn, de ‘huisarchitect’ van de NS. Hij was nauw betrokken bij de keuze van het beeld voor in de hal van het station. De oorspronkelijke titel van het beeld was Gli Amanti, ofwel De minnaars. Maar in de preutse jaren vijftig vond men Afscheid meer op zijn plaats. Ter versterking van het beeldenterras aan de Westersingel in 2000-2001 heeft de NS het beeld voor langere tijd afgestaan, in afwachting van het huidige Centraal Station. Het beeld is opgebouwd uit twee geabstraheerde mensen, die samengesmolten zijn tot een compacte massa. Daardoor past het in het thema mensfiguur van het beeldenterras. Wie goed kijkt, herkent in het beeld benen, rompen, armen en hoofden. Aan de achterzijde van het beeld is als basisvorm een breedarmig kruis herkenbaar. Het wervelende figurenpaar weerspiegelt de dynamiek van het kubisme en het futurisme, (Italiaanse) kunststromingen aan het begin van de twintigste eeuw. In de jaren vijftig maakte Mastroianni mensbeelden, die op deze beide stromingen terug te voeren zijn. De diagonale vormen zijn doorgetrokken in de sokkel. Mastroianni werkte met een natuurlijk motief. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij klassieke bustes en portretten. Na de oorlog gaf hij natuurlijke onderwerpen weer, op een dusdanige wijze dat het resultaat in hoge mate abstract was. Een voorbeeld hiervan is de weergave van een wolk in 1949. Voor meer informatie: Sculpture International Rotterdam.
De Italiaanse Umberto Mastroianni (Fontana Liri, 1910 – Marino, 1998) studeerde beeldhouwkunst en maakte beelden in brons en natuursteen, later in zijn carrière ook grafisch werk. Aanvankelijk maakte Mastroianni bustes en portretten in klassieke stijl. Nieuwe ideeën over beeldende kunst, die rond 1910 door de Italiaanse futuristen werden geïntroduceerd en afrekenden met oude tradities gingen op dat moment aan hem voorbij. Vanaf 1941 werd zijn werk meer en meer abstract, niet alleen zijn beeldtaal, maar ook zijn onderwerpen, zoals bijvoorbeeld een wolk. In de jaren vijftig kreeg hij internationale erkenning, zoals deelname aan de Biënnale van Venetië en exposities in de VS. Teruggrijpend op het vroege kubisme en het futurisme bleef het menselijke aspect van zijn figuren een hoofdrol spelen. In de jaren zestig werd het uiterlijk van zijn beelden grilliger en maakten de solide, plastische vormen plaats voor een meer opengewerkte structuur.
