Vierkant eiland in de plas (1996) Frans de Wit

foto BKOR archief
Over het kunstwerk

Vierkant eiland in de plas is een groot monumentaal kunstwerk gemaakt door kunstenaar Frans de Wit. Het markeert het historisch laagste punt van Nederland, wat ruim 7 meter onder het NAP ligt. Het is een kunstmatig eiland van 52 x 52 meter en het bestaat uit een diepte betonnen schaal met een doorsnede van 28,5 meter. Het eiland is met twee brugdelen verbonden met de oevers. Door de maatverhoudingen en de fysieke aanwezigheid brengt het kunstwerk het gebied in balans. Het beeld draagt de basiskenmerken van meest primaire menselijke ordening, een schaalvorm op een vierkante basis. De schaalvorm is ontleend aan een Etruskische as-urn. In het midden van de constellatie van vierkant en cirkel is een vierkant gat, dat de historisch laagste plaats van Nederland markeert. Door de verschillende hoogten van de balken, de schuine ligging van de schaal, de verdraaiing van de balken ten opzichte van het looppad en de steeds wisselende achtergrond wordt de bezoeker telkens een ander beeld aangeboden. Frans de Wit ontwikkelde dit beeld in nauwe samenwerking met gemeentelijke diensten, (voormalige) deelgemeente Prins Alexander, investeerders en aannemers. Dit kunstwerk werd daardoor een bekroning op de stedenbouwkundige ontwikkeling van het Prinsenland. In 1988 begon de ontwikkeling van deze woonwijk in het Rotterdamse stadsdeel Prins Alexander. Deze architectonische sculptuur refereert aan de civieltechnische geschiedenis van Nederland en van Rotterdam in het bijzonder van land (droog) maken en houden, ‘op het laagste punt’. Het is een stedenbouwkundige variant op het klassieke monument. Dit werk vormt samen met het StieltjesmonumentCalandmonument en het G.J. de Jonghmonument een collectie waterstaatkundige werken in Rotterdam. In 2016 is Vierkant eiland in de plas opgenomen in de collectie van Sculpture International Rotterdam.

lees meer
Over de kunstenaar

Beeldhouwer en landschapsarchitect Frans de Wit (Leiden, 1942 – aldaar, 2004) studeerde van 1960 tot 1965 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en maakte deel uit van de zogenaamde Haagse School. Met rudimentaire beeldtaal formuleert hij een universeel verhaal van alle tijden en culturen, van mens en natuur. Zijn monumentale sculpturen – in Spaarnwoude en in Prins Alexander – zijn functioneel, beeldend en narratief.

lees meer